ადამიანები ხშირად ვეძიებთ სასურველი საქმეს, რომელიც ჩვენგან სულ ახლოს შეიძლება იყოს.
ოთხი წელი აქტიურად ვსწავლობდი უცხო ენებს. ჯერ ინგლისურს, შემდეგ რუსულს, ბოლოს კი თურქული ავირჩიე.
ინგლისური “შემომესწავლა” კიდეც, რადგან ყოველ ნაბიჯზე მხვდებოდა თბილისში მისი ნაკვალევი. მცირე ძალისხმევის გამოჩენა უკვე საკმარისი აღმოჩნდა მეტყველების დასაწყებად.
ამან საშუალება მომცა, საერთაშორისო მარკეტინგულ კომპანიაში დავსაქმებულიყავი, სადაც ქართულად ვერ ილაპარაკებდი.
ახლა კი მე თვითონ ვასწავლი უცხო ენებს და თავს მოდუნების უფლებას არ ვაძლევ.
ენები ცოცხალი ორგანიზმივითაა. ვარჯიშის გარეშე ცოდნა სუსტდება და სიმტკიცეს კარგავს.
მოსწავლეებთან აქტიური კომუნიკაცია კი თვითონაც მეხმარება, პრაქტიკული კუთხით ფორმაში დავრჩე.
Ikoshvili 