აგარა ძალიან მიყვარს. დედაქალაქში სწავლისას აქაურობა ყოველთვის მენატრებოდა. დისტანციურად, ხოლო საჭიროების დროს ჩამოსვლით ვუჭერდი მხარს ადგილობრივებს. განსაკუთრებით იმ ინიციატივებში, რაც რაიონის ეკონომიკურ მოძლიერებას უკავშირდება.
ბოლო პერიოდში აქტიურად დავიწყე ფიქრი დაბაში დაბრუნებაზე. ვფიქრობდი, რა დადებითი ბიძგი შეიძლება მომეტანა აგარისა და გარშემო სოფლების ყოველდღიურობაში.
რომელი უნარები და შესაბამისად ცოდნა დამეხმარებოდა ამ საქმისთვის. ავირჩიე უცხო ენების სწავლება. ცენტრის გახსნაც მინდოდა, თუმცა პანდემიამ ჩაშალა ეს სურვილი. ამით ფარ-ხმალი არ დამიყრია. სახლში მოვაწყე საკლასო ოთახი და ძირითადი ნივთებით აღვჭურვე.
შემდეგ გამოვაცხადე მიღება და თითქმის ყველა ასაკის ადამიანი დაინტერესდა, 10-დან დაწყებული 60 წლით დამთავრებული. ძალიან ვაფასებ, რომ ზრდასრული მოსწავლეები მიუხედავად საოჯახო, სამეურნეო თუ სხვა სახის გადატვირთულობისა, დროს მაინც ნახულობენ განათლებისთვის.
Ikoshvili 